نخل اصلي طبس از حسينيه منسوب به سادات شهر ( ميارزه ) حرکت داده مي شود و نخل دوم از هيات پايين محله ( هيات فاطمي )، و در جلو نخل علما و روحانيون و سادات و بزرگان شهر، کفن پوش و سينه زنان حرکت مي کنند.

طبس- سرپرستی یزدفردا: "حجت الاسلام دکتر محدجواد زنجانی طبسی" در یکی از مقالات خود در خصوص مراسم " نخل برداري "  که از قديم الايام در طبس مرسوم بوده است، می نویسد: این مراسم جذابيت خاصي دارد و نخل به عنوان تابوت سومين امام يعني امام حسين (ع) شناخته مي شود و چوب بستي عظيم به شکل برگ درخت است که شباهتي به برگ خرما ندارد .

نخل با پارچه سياه سر تا پا سياه پوش مي شود و با تزئينات خاصي مانندآئينه ها، ميوه ها، پولکها، منگله ها، دستمال هاي ابريشمي رنگي و برگ گياهي محلي به نام « مورد » بر دو طرف بدنه نخل بسته مي شود و در روز عاشورا نخل توسط مردم عزادار مانند کشتي به حرکت درمي آيد و يک دور گرد ميدان مرکزي شهر مي چرخانند و آنگاه آرام آرام به درون آشيانه ي نخل باز مي گرداند.

همراه با چنين مراسمي، روضه خواني، سينه زني و عزاداري انجام مي شود و ضمناً در ظهر عاشورا در طبس دو نخل حرکت داده مي شود يکي مربوط به هيئت پايين محله و يکي هم مربوط به محله ته شهر است.

پيشينه حرکت دادن نخل را به دوران حکومت گيلک بن محمد (ابوالحسن) – ملقب به سردار – منتسب مي کنند و در واقع شايد وي بوده که دستور نخل گرداني را صادر کرده باشد.

همانطور که ذکر شد مردم طبس از قديم به داشتن گرايش هاي مذهبي و پايبندي به اصول آن مشهورند و به خاطر همين بافت مذهبي، روحانيون ازحرمت و جايگاه خاصي برخوردار بوده اند؛ به طوري که علما و روحانيون شهر مي بايست اجازه حرکت نخل را مي داده اند، چنانچه امروزه نيز چنين است و با اجازه اهل علم و امام جمعه شهرمراسم نخل برداري با شکوه شروع مي شود و مراسم نخل گرداني در طبس با شکوه و شور خاصي برگزار مي گردد.
نخل اصلي طبس از حسينيه منسوب به سادات شهر ( ميارزه ) حرکت داده مي شود و نخل دوم از هيات پايين محله ( هيات فاطمي )، و در جلو نخل علما و روحانيون و سادات و بزرگان شهر، کفن پوش و سينه زنان حرکت مي کنند.

در جلو نخل، کاروان شتري که گاهي تا 15-20 نفر شتر مي شده اند به نشانه و سمبل کاروان اسير حرم امام حسين (ع) با نواي هماهنگ و شورانگيز طبل ها و زنگ شترها به حرکت درمي آيند.

اسبي آذين بسته، پرخون و بي سوار که نماد « ذوالجناح » اسب سيدالشهدا (ع) است نيز پيشاپيش نخل در حرکت است و در قديم به اين اسب به لهجه محلي « پرَخسْو » شايد منظور پراز خون بوده است، مي گفته اند و اسب ديگري که در حرکت است متعلق به سادات می باشد و مردم در اطراف اين اسب ها اشعار نغز محتشم را زمزمه مي کنند.

عکس: سعید قلی زاده ثالث










  • نویسنده : یزد فردا
  • منبع خبر : خبرگزاری فردا